من و الگری 6 ماه هم تیمی بودیم!
 |
دیروز کارگاهی به وسیله ی موسسه ی کاریابی رانداستاد در ورزشگاه یووه برگزار شد و اندره آ بارتزالی نظرش را در مورد مواد لازمی که او برای ترتیب دادن یک زندگی حرفه ای برجسته ی فوتبالی بیان کرد. او با یوونتوس 5 بار قهرمان سری آ، با ایتالیا قهرمان جهان و با وولفسبورگ قهرمان بوندسلیگای آلمان شده است و یکی از موفق ترین فوتبالیست های حال حاضر قلمداد می شود.
او در این کارگاه مشترک از آغاز فوتبالش با تیم محلی ین میکله کاتولیکا ویرتوس، ردینلا و پیستویتسه گفت:
آن زمان ها من صرفا یک بچه بودم که رویاهایی در سر داشت، اما هیچ وقت متوجه نبود که قادر است که دورانی به آن شکل را واقعا رقم بزند. اینکه به یک بازیکن حرفه ای تبدیل شوم رویای اولیه ام بود و حقیقتا سری آ خیال دوری بیش نبود.
شاید الان تصورش را سخت باشد، اما به عنوان یک نوجوان بارزالی تا مدت ها به عنوان یک هافبک بازی می کرد تا اینکه ظاهرا یک نصیحت دلسوزانه تصادفا به وسیله ی سرمربی کنونی یوونتوس، او را به یک مدافع تبدیل می کند:
من اولش در مورد تغییر پست چندان مطمئن نبودم، اما به تدریج به یارگیری عادت کردم. در 6 ماه حضورم در پیستویتسه، با ماسیمیلیانو آلگری هم تیمی بودم، او کسی است که تا همین حالا هم اصرار دارد که نظر او بود که من پستم را تغییر بدهم و به یک مدافع تبدیل شوم.
اما فراهم کردن مسیر یک نفر در بازی نیازمند داشتن موارد بسیار بیشتری است و با یک پیشنهاد مربی و یا هم تیمی تان پیش نمی رود:
خیلی مهم است که هرگز این احساس که انگار به حد نهایی خود رسیده اید به شما دست ندهد و به خصوص برای تلاش سختکوشانه باید آماده بزرگترین ستاره ها هم داوطلب صف اول برای عرق ریختن محض رسیدن به هدف هستند و این کلیدی است که با آن می تواند به یک قهرمان واقعی تبدیل شد. به یوونتوس نگاه کنید، هر کسی به اینجا می آید باید نگاه کنید و از بازیکنانی که از قبل اینجا بوده اند الگو بگیرد. این اتفاقی بود که برای من هم وقتی تازه وارد بودم افتاد و حتی اگر به این بار کاری و فشار روحی عادت نداشته باشید، با آن تطبیق پیدا می کنید، چون این روش بیانکونری است.
هرکس بازی بارزالی را دیده باشد می داند که او یکی از بهترین ها در توپگیری از مهاجمان در نبردهای یک به یک است. استعدادی که او آن را مدیون تمرین فراوان و همچنین فداکاریش در بیرون از زمین است:
من به دنبال این هستم که قبل از هر بازی خیلی خوب آماده شوم، من در خانه هم روی رقبایم کار می کنم، ببینم که آنها چپ پا هستند یا راست پا و اینکه از کدام پایشان موقع دریبل زدن و یا شوت کردن بیشتر استفاده می کنند. مشخصا اگر حریف بتواند از هر دو پایش برای هر کاری استفاده کند کار سخت خواهد شد. تمرین نبرد تن به تن آسان نیست و باید اعتراف کنم که در چنین شرایطی (دو پا بودن حریف) به ندرت اتفاق می افتد که در تمرین سربلند بیرون بیایید.
